Haute Route, meerdaagse tocht door de Alpen

The classic walker’s Haute Route

Deze route door de Franse en Zwitserse Alpen loopt van Chamonix naar Zermatt en heeft een lengte van 225 km. De route staat bekend om zijn vele passen (11!) waarbij er veel geklommen (14.280 m) en gedaald (13.700 m) wordt. De route heet dan ook niet voor niets: ‘de hoge weg’. In veel loopgidsen zoals die van Cicerone staat de route in 14 dagen beschreven. Echter is deze tocht door Jop en Barthel in 12 dagen gelopen. Zij hebben hun ervaringen en verhalen met mij gedeeld en in dit artikel lees je alle ins en outs over de Walker’s Haute Route.

Over de Haute Route

De meerdaagse hike Haute Route is een klassieke en adembenemende wandeltocht die begint bij het bergmassief Mont Blanc en eindigt bij de Matterhorn. De startplaats is Charmonix en je eindigt bij de plaats Zermatt. Het is een van de langste tochten van de Alpen. Deze tocht bestaat uit een netwerk van paden met verschillende routes. Het is een nog onbekende tocht welke een must is voor elke bergwandel gek! Je beklimt tijdens deze trail 11 bergpassen en afhankelijk van je route loop je 174 tot 227 km. Je kunt de route zelf indelen en dus zelf het aantal dagen plannen. Reken op minimaal 12 dagen en maximaal 15.

Praktische informatie op een rij

Duur: 12 tot 15 dagen
Totaal aantal kilometers: 174 tot 227 km
Wandelduur per dag: van 6 tot 10 uur (afhankelijk van je route)
11 bergpassen tussen de 2000 – 3000 meter hoogte
Seizoen: juni – september
Markering: beperkt aanwezig (maps.me en boekje Cicerone)
Privéreis en beperkt te boeken met gids en groep

De 11 summits van de Haute Route

Ja je leest het goed, je passeert 11 bergpassen (summits) wanneer je de Haute Route loopt. Hieronder een overzicht van alle bergpassen.

Col de Balme
Fenetre d’arpette
Col de Termin
Col de Louvie
Col de Prafleuri
Col des Roux
Pas de Chevres
Col de Tstate
Col de Sorebois
Col de Forcletta
Augstbordpass

Hoe zwaar is de Haute Route?

De Haute Route is geschikt voor de ervaren bergwandelaars. Als je in goede conditie bent, vaker een meerdaagse huttentocht hebt gelopen en op zoek bent naar een fysieke en mentale uitdaging, dan is deze tocht een dikke aanrader! Dit is een pittige trektocht. De zwaarte zit hem in de hoogtemeters, het aantal kilometers en het aantal wandeldagen. Wanneer je deze tocht zelf organiseert, betekent dit ook dat je je eigen backpack mee moet dragen. De paden bestaan regelmatig uit los gesteente, je moet klimmen en klauteren over grote keien, flinke hellingen op en af en er is zelfs kans dat je door de sneeuw moet lopen. Al met al, think twice, een goede conditie en ervaring met bergwandelen zijn belangrijk. Neem je liever de tijd om te genieten van de mooie uitzichten en drink je ’s middags graag nog een lekker biertje bij één van de berghutten of hotels dan kun je er natuurlijk ook voor kiezen om deze tocht op een rustiger tempo te lopen en zelfs een rustdag in te plannen. Bedenk van tevoren goed wat de maximale tijd is dat je per dag wilt wandelen en baseer daar je planning op.

Denk jij deze tocht te kunnen lopen, bereid je hier thuis dan al op voor. Trek je wandelschoenen aan, pak je wandelstokken en ga erop uit in het mooie Nederland. Twijfel je, dan kun je er ook voor kiezen om eerst een 4-daagse trekking te lopen door bijvoorbeeld de Dolomieten. Bevalt dit, dan is de Haute Route een mooi vervolg.

Waar overnacht je tijdens het lopen van de Haute Route?

Zoals bij de meeste meerdaagse tochten is er een klassieke route. Ook bij de Haute Route is er een hoofdroute, echter zijn er vele variaties en is er een netwerk aan alternatieve paden. Op de route zijn overnachtingsmogelijkheden in dorpen waar je de keuze hebt tussen campings en hotels. Echter kom je ook op plekken midden in de bergen waar je kunt overnachten in knusse berghutten. Verder in het artikel vind je een voorbeeldroute met accommodatiemogelijkheden.

Moet je van tevoren overnachtingen boeken?

Het is aan te raden om van tevoren een route te plannen en accommodaties vast te leggen. Vooral wanneer je in het hoogseizoen gaat kunnen accommodaties vol zitten. De Tour de Mont Blanc is een populaire trail en de overnachtingsplekken in dit gebied zijn daarom snel volgeboekt. Omdat de Haute Route een nog niet heel bekende wandelroute is, zijn de mogelijkheden aan accommodaties summier. Wanneer er geen beschikbaarheid is bij een accommodatie op de route, zal je de route moeten aanpassen of zelfs gaan wildkamperen (waar mogelijk). Dit betekent ook dat je een eigen tent mee moet nemen.

Kun je wildkamperen?

Ga je voor ultieme wildernis en wil je back to basic dan kun je gaan wildkamperen tijdens deze tocht. Let op, het is niet overal toegestaan om te wildkamperen. Binnen het Franse deel van het hoofdpad – tussen Chamonix en Col de Balme is wildkamperen niet toegestaan. In het Zwitserse gedeelte is wildkamperen boven de boomgrens toegestaan (voor één nacht) met uitzondering van natuurparken.

Voorbeeldroute Haute Route

Hieronder zie je een voorbeeldschema gebaseerd op een 12-daagse tocht.

Dag	Etappe	Aantal km	Accommodatie	Type accommodatie
1	Argentière - Le Peuty	13,5 km	Camping Refuge le Peuty	Camping
2	Le Peuty - d’Arpette	14,3 km	Relais d’Arpette	Hotel
3	d’Arpette - Le Chable	16,5 km	B&B La Baraka	B&B met camping
4	Le Chable - Mont Fort	13,3 km	Cabana de Mont Fort	Berghut
5	Mont fort - Cabana la Barma	17,1 km	La Barma / Prafleuri	Berghut
6	Cabana la Barma - Hauderes	27,1 km	Hotel des Hauderes	Hotel
7	Hauderes - Cabana de Moiry	10,9 km	Cabana de Moiry	Berghut
8	Cabana de Moiry - Zinal	12,5 km	Hotel Besso	Hotel
9	Zinal - Gruben	16,8 km	Hotel Swartshorn	Hotel
10	Gruben - St. Niklaus	17,1 km	Hotel Heimatlodge	Hotel
11	St. Niklaus - Europahut	17,2 km	Europahut	Berghut
12	Europahut - Zermatt	23 km	Hotel Bahnhof	Hotel

Geschikte reisperiode Haute Route

Je kunt deze trail lopen van half juni tot half september. Over het algemeen zijn dan ook de berghutten geopend. Let wel op dat je vooral in het hoogseizoen van half juli tot half augustus je accommodatie van tevoren boekt. Wanneer je aan het begin van het seizoen de Haute Route gaat lopen moet je er rekening mee houden dat er sneeuw kan liggen op de hoger gelegen paden die ijzig en gevaarlijk zijn. Het kan dan zijn dat je stijgijzers nodig hebt.

Route markeringen Haute Route

Een goede voorbereiding is het halve werk. Wanneer je de Walker’s Haute Route gaat lopen bereid je dan goed voor door kaartmateriaal aan te schaffen. Het pad is over het algemeen goed gemarkeerd, maar doordat er verschillende kruispunten zijn, omleidingen en meerdere (alternatieve) routes is enige vorm van navigatie wel vereist. De volgende boekjes komen goed van pas bij het lopen van de Walker’s Houte Route: The Classic Walker’s Houte Route (cicerone) en The Epic Journey Between Mont Blanc and the Matterhorn (Andrew McCluggage).

Gebruik deze in combinatie met de offline map “Maps me” op je telefoon. Let op dat je deze van tevoren downloadt omdat de service op de route beperkt is. Daarnaast valt Zwitserland niet binnen de EU en kan het zijn dat je extra kosten betaalt voor roaming (afhankelijk van de aanbieder). Controleer dit dus bij je eigen provider.

Hoe druk is het op de Haute Route

De Haute Route is een nog niet voor de massa bekende trail en daarom een must om te lopen als echte avonturier. De trektocht begint in het bekende Charmonix en op deze populaire plek komen ook veel wandelaars die de Tour de Mont Blanc gaan lopen. Het eerste stuk van de trail is daarom een stukje drukker dan de rest van de tocht. Op sommige plekken loop je zelfs in niemandsland en kun je de hele dag in volledige rust lopen zonder ook maar een wandelaar tegen te komen.

De Haute Route georganiseerd doen?

Je kunt de Walker’s Haute Route zowel individueel als georganiseerd lopen. Verschillende organisaties bieden deze trail (met gids) aan zoals bijvoorbeeld Mont Blanc Treks en Alpine Exploratory.

De heen en terugreis

Met de auto
De officiële startlocatie van de Walker’s Haute Route is Chamonix (Frankrijk) en de eindlocatie is Zermatt (Zwitserland). Mocht je de route willen inkorten dan kun je ook starten in Argentière waar het ook toegankelijker is om de auto te parkeren. De afstand van Utrecht naar Argentière is ongeveer 950 km. De plaats Argentière bestaat uit een doorgaande weg met een kleine dorpskern. Aan de doorgaande weg liggen winkels, hotels en restaurants waar gratis parkeerplaatsen zijn. Op sommige parkeerplaatsen staat een bord dat je niet langer dan 24 uur mag parkeren. Kijk dus goed waar je de auto neerzet.

Met de trein
De gemiddelde treinreis doet er 12 uur over van Arnhem Centraal naar Chamonix. Treintickets kun je boeken bij NS International en Interrail EU.

Met het vliegtuig
Kies bij deze reis een retourvlucht op Geneve. Vanaf Geneve airport gaan er shuttlebussen naar Chamonix (duur ongeveer 1 uur en 15 minuten). Op deze website vind je meer informatie over deze shuttlebussen.

Van Zermatt naar Chamonix
Eenmaal aangekomen in Zermatt kan je de trein pakken terug naar Argentière of Charmonix (duur ongeveer 3 uur en 3 keer overstappen). Een kaartje kun je kopen bij de ticketoffice op het station.

Paklijst, wat neem je mee tijdens het lopen van de Haute Route?

(ingelopen) goretex (waterdichte) wandelschoenen
evt stijgijzers (afhankelijk van het seizoen)
goede kwaliteit backpack + regenhoes
drinkfles (eventueel een waterfilter)
thermokleding
t-shirts
fleecetrui
(trekking)jas
trekkingsbroek (licht, luchtig en sneldrogend en eventueel afritsbaar)
trekking sokken
buff (nekwarmer)
poncho/regenjas
muts
handschoenen
slippers (handig na afloop van de wandeling)
pet/hoed/zonnebril (bescherming tegen de zon)
zonnebrand
zeep/kleine microvezel reishanddoek
cleaning whipes (je kunt namelijk niet overal douchen)
handdesinfectiemiddel
handwasmiddel
hoofdlamp
camera
powerbank
zakmes
speelkaarten
e-reader
persoonlijke medicijnen, EHBO mini kid
paspoort
cash geld voor onderweg (bij sommige accommodaties kun je niet pinnen)
eventueel een duffelbag
slaapzak
Minimaal comfortniveau -5 graden Celsius. Bij sommige organisaties kun je er één huren. Ben jij van plan om vaker een meerdaagse tocht te lopen dan adviseer ik je om er zelf één aan te schaffen. Bergfreunde heeft een groot aanbod in slaapzakken met verschillende comfortniveaus.
wandelstokken
Deze zijn zeker aan te raden. Als twintiger moest ik even over de drempel om wandelstokken te gaan gebruiken. Maar eenmaal gewend en je wilt niet meer terug. Ze geven zoveel comfort en steun zowel met klimmen als dalen. Wandelstokken kun je in Kathmandu kopen in één van de vele outdoorwinkels. Echter is het aan te raden deze van tevoren te kopen in Nederland zodat je alvast kunt oefenen en verzekerd bent van goede wandelstokken. Decathlon biedt uitstekende kwaliteit wandelstokken aan voor een leuke prijs.
!Tip!
Omdat de weersomstandigheden in de bergen onvoorspelbaar zijn kan het het ene moment regenen, dan de zon schijnen en zelfs sneeuwen. Dus wees hierop voorbereid en neem daarom laagjes mee zodat je niet alleen met je dikke fleecetrui opgescheept zit als de zon doorkomt en je wegsmelt van de hitte.

Dag tot dag programma: Het verhaal van Jop en Barthel

Eindelijk is het dan zover. Na maanden van voorbereidingen: route bepaling, accommodaties vastleggen, materiaal aanschaffen, testen en het opdoen van (berg)wandelconditie (in binnen- en buitenland) gaat het avontuur beginnen. We zijn klaar voor de Walkers Haute route.

Dag 1 Argentière - Le Peuty

Aantal km: 13,5 km
Duur: 5 uur
Verblijf: Camping Refuge le Peuty

De route start in de Charmonix en ligt aan de Frans-Zwitserse grens ter hoogte van Lyon. Aangezien Charmonix een drukke toeristenstad is met een zichtbaar tekort aan parkeermogelijkheden kiezen we ervoor om de auto in Argentière te parkeren. Dit is een dorpje en paar kilometer verderop. Hier zijn verschillende parkeerplekken waar je de auto veilig en gratis voor een aantal dagen kan parkeren. Dit houdt in dat we stage 1 van de trail overslaan. Dit vinden we niet zo’n probleem aangezien dit een korte route is van 9 km en vrijwel geheel door vlak gebied loopt. Wij gaan liever voor de echte toppen!

Na een stevig ontbijt starten we om 9:00 uur met wandelen. Met behulp van de plattegrond in de wandelgids (Cicerone) kunnen we makkelijk de route in het centrum van Argentière oppikken. Als we starten miezert het en binnen 15 minuten lopen we in de stromende regen. Gelukkig zijn we goed voorbereid en kunnen we op deze manier direct onze regenkleding testen. Via een bospad lopen we naar het dorpje Le Tour. Hier start de klim naar Col de Balme (2204m). Een flinke klim waarbij we via zigzagpaadjes, onder een skilift, omhooglopen. Er lijkt geen einde aan te komen. Hoe hoger we komen hoe harder het begint te waaien.

Als we bijna bij de eerste pas zijn krijgen we de regen volledig horizontaal in ons gezicht en hebben we niet alleen onze regenkleding nodig maar ook onze handschoenen en muts. Wat is het koud! Na 3 uur lopen bereiken we Col de Balme, de eerste van de 11 passen. Over de Col de Balme loopt de landsgrens tussen Frankrijk en Zwitserland waarmee de resterende 11 wandeldagen allemaal door de Zwitserse Alpen zullen gaan. Aan de andere kant van de berg is het droog en waait het nog nauwelijks. Via een rotsige helling lopen we naar het dal en komen uit in het kleine dorpje Le Peuty. We verblijven hier op een gemeente camping. De camping bestaat uit niet meer dan een shelter (afdak), toiletunit en tentveldje. We horen dat de camping door een community beheerd wordt en dat er ’s avonds iemand komt voor een bijdrage van 6 Zwitserse frank (CHF) per persoon (1 CHF = 0,93 euro – 15 augustus 2021).

Langzaam druppelen er steeds meer wandelaars binnen tot er uiteindelijk zo’n vijftien tentjes op het kleine campingveldje staan. Onder het afdak heerst een echter outdoor sfeer. Mensen bereiden hun kant en klaar maaltijden, zoeken een droog plekje om hun kleding te laten drogen of delen hun wandelervaring met andere. Naast het camping veld staan twee Mongoolse yurts. Hier heb je de mogelijkheid à la carte te eten (voor bepaalde tijd) of een vooraf bepaald menu.

Dag 2 Le Peuty - d'Arpette

Aantal km: 14,3 km
Duur: 8 uur
Verblijf: Relais d’Arpette

Ondanks de twee wollen dekens, die we mochten lenen van de eigenaresse van de yurt was het met 3 graden een koude nacht. In de wandelwereld begint de dag vaak vroeg. Zo stonden we om 6:15 uur, net als veel andere al langs onze tent. Nadat we onze tas hadden ingepakt en een provisorische ontbijtje hadden gegeten, waren we om 08:30 uur klaar voor vertrek. Vandaag geen regen maar vooral een zonnige dag. Na een graduele stijging door het bos bereiken we na niet te lange tijd Chalet du Glacier. Dit is een leuke plek om even uit te rusten en wat te eten of drinken. Vanaf hier gaat de tocht verder in meer open terrein en lopen we langs de linkerflank van een gletsjer.

Hoe dichterbij we komen hoe beter zichtbaar wordt wat klimaatveranderingen voor invloed hebben op een gletsjer. Het ijs heeft zich teruggetrokken en de kale helling vol met puin die overblijft geeft een indruk hoe imposant de gletsjer er tientallen jaren geleden uit moet hebben gezien. Ondertussen gaat onze klim naar Fenetre d’ Arpette (2665m) gestaag door. Vanwege de campingspullen en grote hoeveel aan eten (mueslirepen, chocolade bars, kant en klaar maaltijden etc.) die we bij ons hebben voelt de tas dodelijk zwaar en gaan we met een slakkengangetje de berg op. Ik houd mij vast aan de gedachten dat we de tent na campingnacht twee doneren aan andere actievelingen. Het plan is namelijk om 2 nachten in eigen tent te slapen en de overige nachten in berghutten en hotels.

Om 13:15 uur bereiken we de tweede pas Fenetre d’ Arpette. Dit keer geen uitgestrekt plateau met luxe berghut om op te warmen maar een smalle doorgang tussen twee spitse bergtoppen met enkel stenen. We besluiten te pauzeren, drinken thee om op te warmen en eten fruit en een mueslireep voor extra energie.

Tijdens de daling passeren we een korte, glibberige ijspassage waarbij we goed moeten opletten niet uit te glijden. Het stuk is te kort om Crampons onder te binden. Deze zijn handig om mee te nemen tijdens de Haute route (afhankelijk van de tijd van het jaar) maar zeker geen must. Ook passeren we een helling bezaaid met enorme keien waar we klimmend en klauterend overheen moeten. De zware tas (à 20 kg) ontneemt mij al mijn wendbaarheid en zorgt ervoor dat ik mij een te zwaarbeladen lastdier voel.

Ondanks dat bij het dalen spieren anders actief zijn dan bij het klimmen zitten we er aan het einde van de etappe flink doorheen. De afvlakkende hellingshoek waaronder we lopen is dan ook meer dan welkom. Om 16:30 uur bereiken we het Relais d’arpette. Dit is een hotel met aangrenzend een campingveld. In de zon trakteren we onszelf op een biertje waarna de pijn al snel vergeten is.

We kiezen ervoor om gebruik te maken van het 3-gangen arrangement bestaande uit een soepje, worst met pasta en bolletje ijs. Na het eten lopen we nog een stukje om onze benen te doen ontspannen en stretchen onze spieren. Daarna nog even Netflixen en naar bed. Aangezien Zwitserland niet tot de EU behoord heeft niet elke telefoonprovider afspraken met dit land waardoor ik losse internetdata moest kopen om een berichtje naar huis te sturen.

Dag 3 d'Arpette - Le Chable

Aantal km: 16,5 km
Duur: 6 uur
Verblijf: B&B La Baraka

Vandaag stond een relatief makkelijke dag op de planning. 4,5 uur lopen en slechts 400 meter dalen. Het eerste deel van de route van d’Arpette naar Champex-lac was bijzonder mooi. We volgden een riviertje waarbij de zonnestralen van de opkomende zon het pad voor ons verlichten. Aangekomen in Champex-lac hebben we bij een bakkerij broodjes gekocht en aan het meer ontbeten. In Champex scheiden de wegen van de Tour de Mont Blanc (TMB) en de Haute Route (HR) waardoor het wandelpad een stuk rustiger zal worden. Vanaf Champex loopt de route door het bos parallel over de berg waarbij we een mooi zich hebben over de Vallei d’Entremont. Al vroeg in de middag arriveren we in Le Chable en worden we gastvrij ontvangen in B&B La Baraka. Na twee nachten te hebben geslapen in een klein tentje kunnen we hier warm douchen en slapen we weer in een bed. ‘s Avonds leren we een Zwitserse familie kennen welke ook in het Bed & Breakfast verblijft en spelen we kaartspelletjes.

Dag 4 Le Chable - Mont Fort

Aantal km: 13,3 km
Duur: 7,5 uur
Verblijf: Cabana de Montfort

Vandaag wacht ons een pittige klim. Vanaf Le Chable stijgen we 1660 meter over een afstand van 13,3 km. De klim begint direct als we het dorp uitlopen. We kiezen er dit keer voor om onze drinkflessen maar half te vullen. Er zijn meer dan voldoende drinkpunten langs de route waar we kunnen bijvullen. Waterzuiveringstabletten zijn dan ook niet nodig. Wij drinken zelfs water uit stroompjes (boven de boomgrens) of water dat sijpelt langs een rotspartij. Heerlijk fris en koud! Controleer wel of dit stroompje niet door een graasgebied van koeien loopt.

Net als op dag 1 is het nat en koud. Het zicht is beperkt maar door de nevel hangt er een mystieke sfeer in het dennenbos. Het pad door het bos blijft maar stijgen en is een aanslag op onze benen. Gelukkig is onze tas inmiddels een stuk minder zwaar en is de heftige spierpijn, aanzienlijk verminderd. Navigeren met enkel de wandelgids gaat moeizaam. We lopen verkeerd en zoeken naar de juiste route om op de top uit te komen. Ter ondersteuning van de wandelgids gebruiken we maps.me waarbij we kaarten vooraf hebben gedownload en markeringspunten hebben ingevoerd.

Om half 4 komen we aan bij Cabana de Mont Fort (2457meter). De Cabana ligt gehuld in wolken en we zullen nog even moeten wachten voor we de imposante bergen aan de andere kant van het dal kunnen zien. Volgens de Zwitserse weer app (SRF Meteo) gaat vanaf morgen de zon weer schijnen. Wij kunnen niet wachten op mooie plaatjes!

Cabana de Montfort heeft een typische berghut uitstraling zoals je ze vaak ziet in de Alpen. Het meubilair is van hout en overal hangen bergsport foto’s aan de muur. Op de verdieping boven het restaurant zijn de slaapverblijven. Hier vind je verschillende kamers bestaande uit twee stapelbedden. Ook is er de mogelijkheid om te douchen. Hier betaal je echter wel flink voor: 8 CHF per 2 min. douchen). Ik besluit om mijzelf op te frissen met reinigingsdoekjes. Ik heb altijd een pakketje in mijn tas als ik op wandelreis ga. ’s Avonds maken we opnieuw gebruik van een vooraf vastgesteld menu. Als we gaan zitten in het restaurant zien we drie Vlamingen die we tijdens etappe twee ontmoet hebben. Tot mijn verbazing zie ik ook een Nederlands stel (Joost en Noor) die ik tijdens de Manaslu trek in Nepal heb ontmoet. Wat een toeval en wat leuk om hun hier weer te zien!

Dag 5 Mont Fort - Cabana la Barma

Aantal km: 17,1 km
Duur: 10,5 uur
Verblijf: La Barmaz

Aangezien het een mooie wandeldag belooft te worden kan ik om 5 uur al niet meer slapen van enthousiasme. We eten een ontbijtje en pakken onze tassen. Veel van de berghutten bieden een vol pension aan. Hierbij heb je een bed, avondmaal (vaak 3 gangen) en ontbijt. Bij de meeste berghutten betaal je hier om en nabij €75,00 voor. Niet goedkoop voor een stapelbed maar bijzonder verblijf gegarandeerd. Ook kan je hier drinken en snacks kopen. Houdt er rekening mee dat dit in een berghut duurder is dan beneden aan de berg. Zo betaal je voor een blikje cola vaak zo’n €5,00 en snickers €2,50. Tip: bekijk op de kaart waar je goedkoop eten en drinken kan inslaan om hoge kosten in een berghut te besparen.

Om 08:30 uur starten we met lopen. Het eerste deel van de etappe is afgesloten wegens sneeuwval. Gelukkig is er een mooie alternatieve route waarbij we maar een stukje extra hoeven te lopen. Tip: vraag voor vertrek altijd naar de track condities en meest recente weersvoorspellingen. De gastheer van de berghut is vaak goed op de hoogte van dit soort zaken.

Waar er de voorgaande dagen altijd wel een auto of huis ergens in de verte zagen voelt het nu alsof we alleen op de wereld zijn. Wat is het landschap hier uitgestrekt en grof. Ik kan niet stoppen met het fotograferen van deze fantastische bergen.

We pauzeren bij Col de Termin (2648 meter) waarbij we uitkijken over het prachtige Lac de Louvie (2213 meter). Als we onze klim vervolgen naar Col de Louvie (2921 meter) komen we een groep Ibexen tegen. Ook wel Alpensteenbok genoemd. Als de dieren op een rots gaan staan pronkend met hun grote horens lijkt het wel of ze poseren voor de camera. Als we onze weg vervolgen naar de top en een keienveld oversteken zien we vanuit de verte de dreigende wolken al op ons afkomen. We maken ons klaar voor een flinke regenbui. Oefening baart kunst blijkt maar weer en binnen een paar minuten hebben we onze regenjas aan, regenhoes om de tas, muts op en broekspijpen weer aangeritst. Echter valt er geen regen uit deze wolken maar sneeuw. Zo snel als de wolken kwamen opzetten zo snel zijn ze weer weg en schijnt de zon.

Dat dit deel van de Haute route het meest geïsoleerde is blijkt maar weer. We zijn al 5 uur onderweg en zijn nog niemand tegengekomen. Het landschap aan de andere kant van de col is totaal anders. Hier geen uitgestrekte panorama’s maar een onherbergzame wildernis met veel lossen stenen, gletsjermeren en sneeuwvelden. Wat ben ik blij met mijn waterdichte wandelschoenen link.

Als we na veel glibberen de Col de Prafleuri (2624 meter) bereiken heeft de zon het inmiddels definitief gewonnen van de wolken en overgiet ons met warmte. Tijdens de afdaling zien we wederom een kudde steenbokken die ons pad kruizen. De dieren zijn op hun hoeden en houden ons scherp in de gaten.

Aangekomen bij de Cabana de Prafleuri besluiten we een biertje te drinken op deze nu al spectaculaire dag en onze benen even rust te geven voor we Col des Roux (2804 meter) de laatste col van de dag beklimmen. Achter deze col ligt de onbemande berghut La Barma waar we vannacht verblijven. Door alle indrukken vergeten we bijna dat we al 8,5 uur aan het lopen zijn.

Na nog een uur klimmen en dalen komen we om 19:00 uur aan bij berghut La Barma, gelegen aan het turquoise stuwmeer les Dix. We zijn benieuwd naar de drukte in de hut aangezien Cabana Prafleuri, de hut waar we zojuist een biertje hebben gedronken, volgeboekt was. Wat blijkt: alleen Joost en Noor zijn in de hut. Daar zitten we dan in een onbemande berghut ver van de bewoonde wereld. Wat een avontuur!

In de hut is er de mogelijkheden om te koken en zijn er bedden en warme dekens. Je kan hier niet douchen en afval dien je mee te nemen naar het eerste volgende dorp.

Verblijven in deze hut is een fantastisch avontuur en kost €18,00 p.p.p.n. In de hut is een brievenbus waarin je het geld kan achterlaten. Alles gaat hier op goed vertrouwen.

We wassen onszelf opnieuw met reinigingsdoekjes, drinken een eiwit shake, een oploskoffie en bereiden onze vriesdroogmaaltijd. Ik besluit een dikke deken mee naar buiten te nemen en te genieten van het uitzicht over het Les Dix stuwmeer. Wat was dit een bijzondere dag!

Dag 6 Cabana la Barma - Hauderes

Aantal km: 27,1 km
Duur: 10,5 uur
Verblijf: Hotel Hauderes

Opnieuw ben ik al ruim voor de wekker wakker. Ik kan niet wachten tot het licht wordt en de nieuwe wandel dag zich aandient. Ik schrijf over mijn ervaringen, kijk een serie op Netflix en doe stretchoefeningen tot de andere wakker zijn. Als de andere ook wakker zijn maak ik buiten mijn havermout ontbijt terwijl ik kijk naar de opkomende zon.

Als je vaker een bergtocht gelopen hebt herken je het misschien wel. Wandeldagen verlopen vaak via een vast ritme waarbij je op een gegeven moment niet meer hoeft na te denken. Ik vind deze routine heerlijk. Als ik opsta uit bed doe ik eerst strekoefeningen, maak ik een ontbijtje, selecteer wat ik de dag nodig denk te hebben aan kleding en eten en pak mijn tas in. Bij aankomst op de nieuwe slaapplek ontspan ik eerst, was mijzelf, bereid mijn eten en speel ‘s avonds nog een spelletje, lees een boek of kijk ik een film op Netflix.

Tijdens een bergwandeling hoef je geen moeilijke vraagstukken op te lossen maar enkel je ene voet voor je andere te zetten. Je kan je gedachten als het ware even uitzetten. Het is dan ook niet voor niets dat wandelen wordt gezien als een sport die niet alleen goed is voor het lichaam maar ook voor de geest. Dit maakt dat wandelen ook een vorm van mindfulness is.

Om 07:30 uur zijn we ‘good to go’ en lopen over een 6 km lang zandpad langs het stuwmeer. In tegenstelling tot het vele klim- en klauterwerk van de voorgaande dagen is dit zandpad egaal en vlak. In het gras naast het pad zien we veel Alpenmarmotten. Ze volgen onze bewegingen nauwlettend en schieten hun holletje in als we te dichtbij komen.

Aan de korte zijde van het meer uitgekomen start de klim. De helling bestaat uit veel losse stenen en er is zelfs een landslide waar we overheen moeten. Net voor de top kunnen we uit twee routes kiezen: Col de Riedmatten of Pas de Chevres. We kiezen voor de trappen van Chevres. Dit is een reeks stalen trap welke verticaal op de rotswand is vastgezet. De trappen zijn in 2016 gerenoveerd en in goede conditie. Desondanks zorgt de hoogte waarop we klimmen voor knikkende knieën.

Aangekomen op de Col de Riedmatten (2919 meter) lunchen we in de zon. Daarna starten we met een lange afdaling die helemaal tot Arolla loopt. Onderweg zien we Alpenbloemen in de meest uiteenlopende kleuren en vormen. In Arolla aangekomen zien we weer andere toeristen en lopen we over asfalt. We zijn weer terug in de bewoonde wereld. Aangezien we de route versneld willen afleggen is Arolla vandaag niet onze eindbestemming maar lopen we door naar het karakteristieke dorp Hauderes 10 km verder. De route vanuit Arolla brengt ons via een grillig en smal bospad naar Lac Blue. Het pad is heel grillig en loopt continue omhoog of naar beneden. We moeten strijden voor elke horizontale meter waardoor deze passage van de dag etappe veel tijd kost. De middag is inmiddels bijna voorbij en we zijn opnieuw 10 uur onderweg. Ondanks dat het pad het laatste uurtje van Lac Blue naar Hauderes egaal is, wegen de spreekwoordelijke laatste loodjes opnieuw het zwaarst.

Mijn bovenbenen en knieën willen niet meer. Maar ook dit hoort erbij en is onderdeel van de totale ervaring.

Om 17:30 uur komen we aan in Hauderes. Gelukkig slapen we hier in een hotel. De hotelkamer heeft een bad en balkon waarbij we uitkijken over het sfeervolle dorpspleintje. Na een warme douche en goede maaltijd zijn onze pijnlijke spieren en gewrichten als sneeuw voor de zon verdwenen.

Dag 7 Hauderes - Cabana de Moiry

Aantal km: 10,9 km
Duur: 6 uur
Verblijf: Cabana de Moiry

We beginnen de dag goed met een het luxe ontbijtbuffet van Hotel Hauderes. Vandaag lopen we over de Col du Tsate naar Cabana de Moiry. Deze berghut ligt pal langs de indrukwekkende Moiry gletsjer. Opnieuw staat de ochtend in het teken van klimmen (1600 meter). Gelukkig zijn we hier aardig bedreven in geworden en draaien we onze hand niet meer om voor een ochtend bergop wandelen. Ik luister een podcast via Spotify en als het echt steil klimmen is, zet ik opzwepende muziek aan. Ik probeer een gelijkmatig tempo te lopen dat ik lang kan volhouden.

Het voelt als een conditionele duurtraining in de sportschool alleen in de natuur. Na 2,5 uur klimmen komen we boven op de top aan. Vanaf hier kijken we uit over het turquoise Lac de Chateaupre dat ontstaan is als gevolg van de smeltende gletsjer. Aangekomen bij het meer zien we veel wandelaars. Er is hier een parkeerplaats en daardoor zijn er veel wandelaars die een dagtocht naar Cabana de Moiry maken. Na opnieuw een pittige klim arriveren we om 15:00 uur bij de berghut. In tegenstelling tot de andere burghutten is Cabana de Moiry een heel moderne berghut. De douches zijn modern, hebben een goede waterdruk en zijn met 5 CHF voor 3 minuten een stuk goedkoper dan in Cabana de Mont Fort. De menukaart is divers en vernieuwend. Ook kan je hier wijnen en verschillende speciaal bieren bestellen. We maken hier gebruik van een half-board. Het driegangenmenu bestaat uit: linzensoep, lasagna en vanille-ijs. Daarna drinken we nog een biertje, bereiden ons voor op de route van morgen en spelen een kaartspel.

Aan de oorspronkelijke berghut is een grote Scandinavisch ogende ruimte aangebouwd. Er is gebruik gemaakt van grote blankhouten balken en de hele zijgevel bestaat uit panoramaramen uitkijkend naar de gletsjer. Deze plek is niet alleen in trek bij de vele wandelaars maar ook populair vanwege het ijsklimmen. De Moiry gletsjer kent meerdere routes met elk zijn eigen moeilijkheid. Nadat het weer de eerste dagen nog wisselvallig was met regelmatig een bui hebben de wolken nu echt plaatsgemaakt voor de zon.

Dag 8 Cabana de Moiry - Zinal

Aantal km: 12,5 km
Duur: 6 uur
Verblijf: Hotel Besso

Om 07:00 uur gaat de wekker aangezien de laatste ronde ontbijt start om 07:30 uur. Wat hebben we inmiddels al veel uren gelopen. Een eenvoudige optelsom zegt dat we in 7 dagen tijd al 51 uur onderweg zijn. In tegenstelling de meeste voorgaande dagen starten we vandaag met een daling over de brokstukken die de terugtrekkende gletsjer heeft achtergelaten (Morene genaamd). Daarna lopen we over een pad dat parallel loopt aan het Lac de Moiry. We lopen op ongeveer 300 meter boven het meer en kunnen de mooie vormen van het melkblauwe stuwmeer goed volgen.

Bij de dam uitgekomen start de klim naar de Col de Sorebois. Ditmaal geen smal zigzag pad bezaaid met stenen maar een breed zandpad dat gradueel omhoogloopt. Met mijn hartslag even hoog als het upbeat nummer dat ik luister bereik ik de col de Sorebois (2836 meter). Wauw wat is dit een fantastisch uitzicht. Waar we bij de voorgaande dagen steeds één of twee bergen ver konden kijken zien we nu een keten van bergen met onder andere de imposante en in sneeuw gehulde Weisshorn en Zinalrothorn.

Als we naar beneden lopen passeren we een grote gondel net niet aankomt bij het bergstation. Er stappen mountainbikers, wandelaars en trailrunners uit de grote cabine. We zijn duidelijk in een toeristisch gebied terechtgekomen. We kijken elkaar een aan maar weten beide beter. Geen van ons is bereid om de gondel naar beneden te nemen en een zware afdaling te skippen.

We volgen een breed pad waarbij we een mooi zicht hebben over de vallei met daarin het dorp Zinal. Aangekomen bij de boomgrens wordt het pad grillig en start een stijlen daling. Op meerdere plekken zijn verschuivingen van de aarde zichtbaar waarbij grote rotsen volledige bomen mee naar beneden hebben genomen. Naar mate de tijd vordert worden mijn boven vermoeid van het opvangen van mijn lichaamsgewicht. Waar je bergop lopen nog vaak een adempauze neemt hebben we de neiging om bij het naar beneden lopen niet te stoppen. Dit maakt het dat je benen niet kunnen herstellen en je het melkzuur voelt branden in je spieren.

Aangekomen in het dal steken we de snelstromende La Navisence rivier over waarna we het gezellig ogende dorp Zinal binnenlopen. De zon straalt in dit dorp dat bekend staat als uitvalsbasis voor wandel- en klimvakanties. We handwassen onze kleding, we hebben immers maar voor een paar dagen shirts, ondergoed en sokken bij en gaan op het terras van het hotel in het zonnetje zitten. Wat heerlijk dit voelt bijna als vakantie. Nadat de eerste dagen kwakkelend waren en we regelmatig onze wind- of regenjas moesten pakken voelt het nu aan als zomer. Tijdens het avondeten bestel ik een Rosti mit kase, speck en Ei. Een typisch Zwitsers gerecht. Ook zie je hier bijna overal Kaasfondue, Walliserteller en Raclette op de kaart staan. Niet veel later blijkt dat ook de drie Vlaamse mannen Zinal hebben weten te bereiken en sluiten zich bij ons aan.

Dag 9 Zinal - Gruben

Aantal km: 16,8 km
Duur: 6,5 uur
Verblijf: Hotel Swartshorn

Na een heerlijk ontbijt in Hotel Besso halen we nog boodschappen bij de supermarkt in het dorp. Het zou stom zijn om niet van deze luxe gebruik te maken. Zoveel supermarkten zijn we namelijk nog niet tegengekomen tijdens de tocht. Zodra we het dorp uitlopen begint een stevige klim. We klimmen zo’n 400 meter waarna we op een glooiend pad uitkomen dat de contouren van de berg volgt. Ter ondersteuning van de bordjes en de Cicerone wandelgids maken we gebruik van maps.me. Naast de gedetailleerde kaarten met wandelroutes kan je via instellingen ook hoogtelijnen toevoegen wat het navigeren makkelijker maakt en zorgt dat je wandelpaden beter op zwaarte kan inschatten.

We besluiten om op het plateau voor de Col de Forcletta uitgebreid te lunchen. De zon schijnt en de koeien grazen in de uitgestrekte alpenweide vol met bloemen. Als we de rotsige col de Forcletta (2874 meter) beklommen hebben en starten met de daling speuren mijn ogen langs het pad, opzoek naar dat ene heel bijzondere plantje. Plots zie ik er een. Maar als ik goed kijk staan er tientallen. Edelweiss! Dit plantje met zijn karakteristieke uitstraling groeit onder slechte weersomstandigheden en symboliseert daarom kracht.

Vervolgens zetten we de daling in. Eerst stijl en zigzaggend over puin maar als de berg afvlakt volgen we een beekje. Terwijl ik podcast luister zie ik koeien om mij heen onverstoord grazen in het Alpenland. Wat is het leven op deze manier simpel en ontspannen. Aangekomen bij Hotel Swartshorn, onze overnachting voor vannacht treffen we Joost en Noor. Aan deze kant van de Col de Forcletta zijn we in het Duitstalige deel van Zwitserland. Geen Franse menukaart meer maar Duits met bratwurst en Franziskaner weissbier. Het hotel ligt in de Turtmanntal en is in de winter onbereikbaar. Het dorpje sneeuwt jaarlijks in waarna de bewoners hun spullen pakken en de wintermaanden in lagergelegen gebied doorbrengen tot de temperatuur omhooggaat en de sneeuw doet smelten.

Dag 10 Gruben - St. Niklaus

Aantal km: 17,1 km
Duur: 8 uur
Verblijf: Hotel Heimatlodge

We starten de wandeling aan de achterzijde van het hotel. Het pad gaat direct omhoog en rond het middaguur komen we aan bij de Augstbordpass (2894 meter). We besluiten om alvast een stuk te dalen voordat we gaan lunchen. Als we waterstroom tegenkomen besluiten we om hier te lunchen.

In eerste instantie lijkt deze route op de wandeling van gisteren. Maar niets blijkt minder waar. Nadat we een grof keienveld zijn overgestoken kijken we uit over het Mattertal. Het Mattertal is een diep uitgesleten vallei met aan weerszijde de hoogste bergtoppen van Zwitserland. Wat een plaatje! We maken een stop in een dorpje langs de route en verbijten de pijn tijdens de laatste honderden meters dalen van de dag. Om 17:00 uur komen we in St. Niklaus aan. We douchen en gaan daarna nog wat eten in het dorpje. Hier geen file van touringcars en terrassen vol met toeristen. Niets van dat alles. Het dorpje lijkt wel uitgestorven

Dag 11 St. Niklaus - Europahut

Aantal km: 17,2 km
Duur: 7 uur
Verblijf: Europahut

De laatste twee dagen van de Haute route gaan over de Europaweg. Dit moet het mooiste deel van de route zijn. Helaas is het eerste deel van de etappe gesloten vanwege een landverschuiving en kunnen we pas bij Herbriggen klimmen naar de Europaweg. Via Maps.me vinden we een andere route die een paar honderd meter lager parallel loopt. Boven aangekomen volgen we een mooi bospad om er vervolgens achter te komen dat ook de maps.me kaart niet klopt. We moeten alsnog volledig dalen tot Herbriggen om hier via een ander pad weer helemaal omhoog te klimmen. Wat een tegenvaller. Ik merk ik dat ik met het bereiken van de Europaweg het gevoel krijg dat we bijna bij onze eindbestemming zijn. Ik merk dat mijn mindset veranderd en mijn lichaam wil toegeven aan vermoeidheid. Ik spreek mijzelf streng toe en leg uit dat we nog twee dagen moeten lopen en te vroeg is voor een ‘ik-ben-er-klaar-mee-want-ik-ben-er-bijna-gevoel’.

De Europaweg is erg mooi. We lopen delen door het bos en over open terrein. Het landschap is hier grof en de uitzichten fantastisch. We komen regelmatig een stroompje of waterval tegen waar we kunnen afkoelen. Met 24 graden is het vandaag de warmste dag tot nu toe. Het bereiken van de Europahut lijkt eindeloos lang te duren. Na elke bocht denken we er te zijn. Als we de hut om 17:00 uur bereiken zit het terras vol met wandelaars. Ook Joost en Noor zijn er al. We trekken onze schoenen uit en drinken een welverdiend biertje.

De Europahut is een mooi gesitueerde houten berghut gelegen in rotsachtig gebied. Veel gasten die hier vanavond verblijven lopen enkel de tweedaagse Europaweg. We zien geen wandelaars die we eerder hebben ontmoet. Ook het tafeltje van onze Vlaamse vrienden blijft leeg vanavond. Zij hebben hun tocht helaas moeten staken en gaan Zermatt niet bereiken.

Dag 12 Europahut - Zermatt

Aantal km: 23 km
Duur: 7 uur
Verblijf: Hotel Bahnhof

Als ik wakker word denk ik aan het de regenachtige start in Argentière. Wat lijkt het lang geleden dat we het kleine dorpspleintje overstaken opzoek naar de start van de Haute Route. En wat hebben we veel meegemaakt sindsdien.

Na een primitief ontbijt bestaande uit: koffie, brood met ham, kaas of jam en muesli of cornflakes met melk pakken we onze tas en maken ons klaar voor de laatste etappe. Na een kwartier lopen, bereiken we al de Charles Kuonen Hangbrug. De brug is 594 meter lang en daarmee de langste wandelbrug ter wereld. De brug ligt om 08:00 uur nog in de schaduw. Wil je hier mooie foto’s maken vertrek dan later bij de Europahutte zodat de eerste zonnestralen over de bergen komen en de brug verlichten.

Ook vandaag beloofd weer een pittige dag te worden. Het is nog 23 km en moet er nog flink geklommen en gedaald worden voordat we bij Zermatt zijn. Het pad loopt langs steile kliffen waarbij een dunne ketting het pad van het ravijn scheidt. Er is zelfs een tunnel gemaakt door de rots. Na 2 uur lopen zien we een eerste glimp van de Matterhorn. Deze vrijstaand berg met spits gekantelde punt is een icoon in dit gebergte, in Zwitserland.

Ondanks dat we het tempo er goed in hebben zitten merken we dat onze benen moe zijn. Na 12 dagen lopen lijkt ‘de rek er een beetje uit’. De kramp die ontstaat zodra ik een klimmetje start is heftiger en duurt langer. Ik moet blijven lopen want als ik stop kom ik niet meer vooruit. De Matterhorn komt met elke bocht dichterbij. We zien zelfs Zermatt in de verte liggen. We zijn er nu echt bijna! Er wacht ons nog een laatste beproeving. Het pad buigt af naar het dorpje Taschalp en we zien de Matterhorn weer uit het zicht verdwijnen. Desondanks besluiten al vast een voorproefje op de overwinning te nemen en bestellen op het terras Weissbier en een Walliserteller. Dit is een borrelplank met allerlei soorten kaas en worst.

Om 14:30 uur lopen we het centrum van Zermatt in. Helaas is er geen bordje (of we hebben die gemist) waarop staat dat we de Haute route hebben uitgelopen. Het valt ons direct op dat Zermatt een hele luxueuze vakantiebestemming is. Alle grote merken zijn hier gevestigd. We zien winkels van o.a. Rolex, Breigling, Tisso en Dagheuer. De stad is autovrij en overal rijden kleine elektrische busjes. Ook valt direct op dat Zermatt een winter- en zomerbestemming is. Zelfs op hetzelfde moment. Ondanks dat het 32 graden is en voelt als een warme zomerdag zien we mensen met ski’s door de straten lopen. Je kan hier heel het jaar door op de gletsjer(s) skiën. Zermatt is prijzig net als heel Zwitserland overigens. Zo betalen we €23,00 voor een pizza en €37,00 euro p.p. voor een bed op een slaapzaal. Na het eten drinken we nog een paar biertjes en realiseren ons dat we het geflikt hebben.

We did it! In 82 uur zijn we van Argentière (Frankrijk) naar Zermatt (Zwitserland) gelopen over de Haute route. Op momenten waren we uitgeput, hadden spierkrampen en met momenten konden we een nieuw paar benen goed gebruiken. Desondanks waren we altijd onder de indruk van deze adembenemende route. Er waren eindeloze zigzag afdalingen, ijskoude nachten in de tent, regen en mist, sneeuwstormen en verschillende ijs- en keienvelden. Ook waren er karakteristieke berghutten, zonnige Alpenweides vol met bloeiende bloemen, fantastische gletsjer uitzichten en luxe hotels om onszelf op te frissen. Ik ga de dagelijkse routine, het avontuur, de basic manier van leven en het gezelschap van een goede vriend enorm missen. Haute route je was fantastisch!

Dag 13 Zermatt - Argentière

Vandaag nemen we de trein terug naar Argentière. Hier staat de auto. Vanaf Zermatt is het 3 uurtjes reizen en moeten we 3 keer overstappen. Een treinticket kost 85 CHF wat omgerekend €78,00 is.

Welkom op mijn blog. Wat leuk dat je hier terecht bent gekomen! Ik ben Lisa, een actieve en enthousiaste dertiger die het liefst het hele jaar door op reis is. Reizen is voor mij de beste manier om nieuwe ervaringen op te doen en jezelf en anderen te leren kennen. In mijn blogs neem ik je mee in mijn reiservaringen en reisenthousiasme. Ik hoop dat mijn reizen je reiskriebels en de motivatie geven om zelf op een fantastisch avontuur te gaan. Let’s explore the world!