Manaslu Trekking: dag tot dag programma
Nepal is het land van de tempels, een bijzondere cultuur en de Himalaya (het hoogste gebergte ter wereld). Dit betekent dat je er geweldige trektochten kunt maken zoals de Annapurna Circuit Trek, Everest Base Camp, maar ook de nog minder bekende en fantastische Manaslu Trek. De authenticiteit en de levendige cultuur van het gebied maken de Manaslu Trek één van de meest bijzondere tochten van Nepal.
Mijn partner in crime en mede reisliefhebber heeft deze waanzinnige meerdaagse tocht gelopen. In dit artikel neemt hij jou mee in zijn beleving van de Manaslu Circuit Trek.
Dag 1 Kathmandu - Gorkha
Nadat de permits voor de Manaslu trekking vrijgegeven zijn, kan het avontuur beginnen! Een taxichauffeur brengt ons van het hostel naar een zanderig en chaotisch busstation waar we onze gids Denish ontmoeten. Gelukkig weet Denish welke bus we moeten hebben. Na 5 uur reizen met een lokaal minibusje komen we in de schemer in Gorkha aan.
Ik ben blij als we er zijn aangezien de chauffeur van het minibusje er niet vies van is om in onoverzichtelijke bochten in te halen om vervolgens alle tijd te nemen tijdens het pauzeren. Zou de chauffeur dit zien als goede customerservice vraag ik mij af?
Tijdens het avondeten bestel ik Dal Bhat. Dit is het nationale gerecht van Nepal, vol met koolhydraten uitermate geschikt voor lange tochten in de bergen. Het wordt ook wel ‘Dal Bhat 24 hour power’ genoemd. Het bestaat uit gestoomde rijst (Bhat), groente, linzen (Dal) en soms nog aangevuld met kip. Het bijzondere van Dal Baht is dat bij de prijs refills inbegrepen zijn. Zodra je bord leeg is verschijnt de kok aan tafel met een pan en schept je bord opnieuw vol. Energie gegarandeerd! Tijdens het eten oefenen we een aantal basis woordjes in het Nepalees.
Swagaton – welcome
Mo cha-Han-su – I would like
Malai boglagyo – I am hungry
Mitho Cha – it was delicious
Suba rati – good night
Suba bee-ani – good morning
Dan-yeh-bat – thank you
Muli betola – see you tomorrow morning
Dag 2 Gorkha - Soti Khola - Machhakhola
Vandaag vroeg uit de veren want om 06:00 uur gaat de wekker. Niet veel later pakken we de bus van Gorkha naar het startpunt van de Manaslu trek. We zitten tussen de traditioneel geklede locals, dozen met kuikens en hobbelen over de zandweg vol met kuilen terwijl lokale muziek wordt afgespeeld. Wat een beleving! Het tempo is laag maar de uitzichten zijn fantastisch. We rijden door een landbouwgebied bestaande uit bergen gehuld in ochtenddouw. Na 4 uur rijden bereiken we Soti Khola waar we weer een overheerlijke Dal Bhat eten voordat we beginnen met lopen.
De eerste uren over de brede zandweg zijn zwaar. Mijn schouders zijn pijnlijk en hebben veel moeite met mijn 20 kg zware rugzak (yes right, 20 kg). Wat neem je mee als je 13 dagen gaat lopen? Ik had geen idee. Ik heb een goede shifting proberen te maken maar vervloek mijzelf dat ik niet (nog) selectiever ben geweest. Ook heb ik veel eten bij. Ik heb voor elke dag twee chocoladerepen gerekend, maar ook noten, krenten en 3 kg aan fruit. Onderweg komen we tractoren en jeeps tegen. Dit zijn de enige voertuigen die nog over deze weg kunnen rijden. Niet veel later, verlaten we de weg en lopen een wandelpad op. Via een stalen hangbrug kruisen we een rivier waarbij ik het gevoel krijg dat het avontuur nu echt gaat beginnen. We lopen door een canyon en volgen de rivier tot we in Machhakhola onze slaapplek voor de nacht uitkomen.
Machhakhola is een klein dorpje dat zich min of meer op het pad van de Manaslu trek bevindt. De kamer is van hout, heeft ramen met uitzicht over het dorp. We kunnen hier zelfs nog gebruik maken van een warme douche, wat een luxe.
Afstand: 14 km
Hoogtemeters: 169 meter
Duur: 4 uur
Dag 3 Machakhola - Jagat
Vandaag ben ik alweer vroeg wakker vanwege het lawaai dat buiten gemaakt wordt. Om 07:00 uur ’s morgens geniet ik van een heerlijk ontbijt (een kom met havermout, appel en krenten) en om 07:30 uur lopen we Machakhola uit. We vervolgen de route langs de rivier welke we na een uur lopen via een hangbrug oversteken. Vandaag is het pad rotsachtig en moeten we veel klimmen en balanceren. Ik snap nu waarom de Manaslu als ‘moeilijk’ wordt omschreven in tegenstelling tot veel andere tochten. Aan het einde van de dag zit ik er flink doorheen. Het is niet alleen mijzelf die ik de berg op moet slepen maar ook de 20 kg zware backpack op mijn rug welke momenteel meer als een blok aan mijn been voelt.
We overnachten vandaag in Jargat. In dit kleine bergdorp hangen overal vlaggetjes wat mij doet denken aan het Nepal dat ik van foto’s ken. Na een wandeling door het dorp en twee spelletjes Dimbal (een Nepalees kaartspel) besluit ik om 19:30 uur een korte powernap te doen. Dit blijkt uiteindelijk een hele lange nacht met veel slaap te worden. Zo kan ik topfit dag 4 beginnen!
Afstand: 17 km
Hoogtemeters: 473 meter
Duur: 5 uur
Dag 4 Jagat - Deng
Na een nacht van meer dan 10 uur slapen ben ik helemaal opgeladen en vertrekken we om 07:30 uur na het ontbijt uit Jagat. Vandaag lopen we langs de steile kliffen van een nauwe canyon waar we het water van de Budigandaki rivier zien kolken. Opnieuw zien we vandaag veel kuddes met ezels welke zwaar bepakt zijn met spullen op hun rug. Meestal gaat het om eten of drinken maar soms ook zakken cement of gasflessen. Ook passeren we regelmatig kleine dorpjes. De tijd lijkt hier te hebben stil gestaan. Voor deze mensen is Kathmandu ver weg, laat staan onze westerse wereld. In de dorpen lopen eenden, varkens en honden. Overal zijn kleine tuintjes en ligt sprokkelhout opgestapeld.
Vandaag hebben we weer aardig wat meters geklommen en eindigen we 520 meter hoger ten opzichte van het vorige dorp. Het wordt steeds kouder en voelt aan als winter. Gelukkig hebben we een dik dekbed voor de nacht gekregen.
Afstand: 18 km
Hoogtemeters: 520 meter
Duur: 6 uur
Dag 5 Deng - Namrung
De eerste kilometers merk ik nog niet fris te zijn. Ik heb slecht geslapen en voel mij vermoeid. Ik besluit muziek te luisteren zodat dit wat afleiding geeft. Niet veel later heb ik mijn tempo weer te pakken en om 10:30 uur hebben we al 10 km gelopen. Via maps.com zie ik dat we al veel kilometers hebben afgelegd maar dat het aantal hoogtemeters achterblijft. ‘Het venijn zit hem vandaag in de staart’ zo blijkt. De laatste 3 km voelen aan als een eindeloze klim enkel bestaande uit treden en schuine stukken. Volledig buitenadem met mijn hartslag in mijn keel push ik mijzelf omhoog. Trede voor trede. Wat is dit zwaar!
Vanwege de moeilijkheid van dit stuk valt niet alleen onze groep uiteen maar ook andere groepen raken versnipperd. Ik spreek een gids (welke wacht op zijn groep) en hij verteld mij dat ik het laatste stuk uit twee opties kan kiezen. De oude of de nieuwe route. Bij de nieuwe route hoeft minder te worden geklommen en deze is korter in afstand. Bij het horen van ‘minder klimmen’ was ik al om. Na opnieuw een voor mijn gevoel eindeloze klim kom ik uit bij een steile zanderige klif waar duidelijke een landverschuiving heeft plaatsgevonden. Om de route te herstellen is een smal pad over de rand van de klif aangelegd van nog geen 50 cm breed. Kijkend in de afgrond zie ik de rivier zeker 200 meter onder mij stromen. Een misstap, glijpartij en ik lig beneden. Er bestaat hier geen tweede kans, dit is voor het ‘echie’. Al schuifelend door het losse zand, met hulp van mijn stokken, passeer ik de 50 meter lange passage. Nog geen 2 minuten later kom ik een kudde van ongeveer 10 ezels tegen, opgejaagd door hun herder met een zweepje. Wat als ik op het midden van deze passage stond en ik de ezels tegenkwam. Ik verdrijf snel de gedachten uit mijn hoofd… Als we in het dorp aankomen staat een vrouw ons op te wachten met een kraam vol broodjes en taartjes. Ik trakteer mijzelf eerst op een warme douche en neem daarna een stuk appeltaart.
Afstand: 17 km
Hoogtemeters: 770 meter
Duur: 6 uur
Dag 6 Namrung - Lho
Na een aantal lange wandeldagen vandaag een korte wandeldag. Waar we de voorgaande dagen een pad naast de rivier volgden loopt het pad vandaag door een vallei. Er zijn veel velden waar tarwe en andere gewassen op groeien. Op het land zijn locals bezig met het oosten van hun gewassen. Het looptempo ligt lager en we kletsen met elkaar. Onderweg plukken we kleine zoete appels bij één van de vele appelbomen die we tegenkomen. Ondanks de korte afstand merk ik dat mijn benen vermoeid zijn. Bij het maken van een kleine klim voelen mijn benen aan alsof ze van pap zijn (“oatmeal legs” zo noemen we het).
Na aankomst in Lho leren we een Nederlands stel kennen, dat hetzelfde reisschema heeft. Als ik niet veel later aan het slapen ben heb ik de meest rare gedetailleerde dromen. Dit blijken ‘hoogte dromen’ te zijn en komen voor als je boven de 3000 m hoog bent.
Afstand: 9,7 km
Hoogtemeters: 550 meter
Duur: 3 uur
Dag 7 Lho - Sama Gaon
Bij het ontbijt zien we voor het eerst de Mount Manaslu. Wat een reus van een berg! Zeker als ik bedenk dat we al ruim 3100 meter hoog zijn. Waar het uitzicht de eerste dagen door de wanden van de canyon geblokt werd zien we vandaag bergtoppen om ons heen. Allen hebben ze hun eigen naam Manaslu summit, Manaslu north en Niky summit.
We lopen achtereenvolgens door bossen, een vallei en een Nepalees/Tibetaans dorp wat het beste is te beschrijven als een lint van kleine boerderijen achter elkaar. De huizen zien er primitief uit, de daken zijn bedekt met stro en er lopen yaks, ezels, honden en eenden rond. Het lijkt wel alsof we over een filmset lopen uit het jaar 1800. Ik word ingehaald door een vrouw met een gevlochten mand met yakpoep op haar rug. Niet veel later zie ik haar de kieren van een stenen muur van haar huis dichtsmeren. Het wordt winter en men is bezig met het isoleren van hun huizen.
Onze accommodatie voor de nacht heeft een sfeervolle binnenplaats met een klein terras. De hemel is blauw, de zon schijnt en zittend uit de wind voelt het heerlijk warm. Waar het vanmorgen bij het opstaan nog 5 graden was zo voelt het nu als 20 graden. Wat een prachtige dag!
‘s Middags lopen we nog naar een gletsjer meer niet ver van het dorp. Het lopen zonder tas voelt fijn. Wat een verlichting! Het Gletsjermeer heeft een turquoise kleur en ziet er spectaculair uit met de top van de Mount Manaslu op de achtergrond.
Afstand: 7,7 km
Hoogtemeters: 345 meter
Duur: 3 uur
Dag 8 Sama Gaon (acclimatisatie dag)
Aangezien we vandaag vroeg willen vertrekken, staat het ontbijt om 06:30 uur klaar op tafel. Vandaag staat een acclimatisatie dag op het programma en lopen we richting Manaslu Basecamp. Mensen verwarren een acclimatisatie dag nog wel eens met een rustdag maar dat is het zeker niet.
Om het lichaam te laten wennen aan de ijle lucht zodat het kan functioneren met een lager zuurstofpercentage is het verstandig om aan hoogtetraining te doen (acclimatisatie training). Als regel wordt gesteld dat je boven de 3000 meter dagelijks 300-500 meter kan stijgen en elke vierde dag op dezelfde hoogte moet slapen. Er wordt gesproken van ‘Walk high, sleep low’. Dit houdt in dat je overdag klimt naar grote hoogte en slaapt op een lager gelegen niveau.
Waar de route tot het meer nog een aantal stukken vals plat kent, ook wel Nepalese flat genoemd, loopt het pad daarna stijl omhoog. Na 2 uur lopen, hebben we een goed zicht op de gletsjer. Het is windstil en je hoort het ijs kraken en glijden. Na nog 200 m klimmen bereiken we op 4500 meter een viewpoint wat uitkijkt over de gletsjer en het naast gelegen meer. Het uitzicht is fantastisch! Wat een pittige maar geweldige klim. Het maakt me een beetje nerveus voor de Larkya La pass.. Deze is hoger gelegen en hier gaan we met bepakking overheen. Ik parkeer deze gedachten. Dit zijn zorgen voor later.
Als ik ’s avonds na het lezen van mijn boek en het kijken van een serie in slaap dreig te vallen realiseer ik mij hoe fijn ik dit basic leven vind. Geen luxe (verwarming, douche, internet) en elke dag opnieuw een fysiek zware belasting maar ook geen stress of breinbrekers. Het leven is eenvoudig en kent een vaste routine.
Dag 9 Sama Gaon - Samdo
Na mijn dagelijkse ontbijt: ‘porridge with milk and apple’ poets ik mijn tanden en starten we met de trek van de dag. Dit blijkt een hele korte te zijn. De route leidt ons geleidelijk 300 meter omhoog met aan het einde twee klimmetjes. Tijdens het lopen luister ik graag muziek, een podcast of ben ik aan het dagdromen terwijl ik van de prachtige omgeving geniet. Het enige wat ik hoef te doen is mijn ene voet voor mijn andere te zetten. Het voelt bijna meditatief aan.
Na aankomst in Samdo lunchen we op een rooftop in de zon. Ondanks dat we ons op bijna 4000 meter hoogte bevinden is het heerlijk warm in de zon en kunnen we in ons shirt buiten zitten. Wat een leven!
Waar ik eigenlijk vandaag mijn benen rust wilde geven, na de zware klim van gisteren naar Manaslu Basecamp, besluit ik toch nog een hoogtetraining te doen. Via stoffige zig-zag paden klim ik 300 meter omhoog en geniet ik van het uitzicht over het dorp dat mooi gelegen ligt in een vallei.
Afstand: 7 km
Hoogtemeters: 325 meter
Duur: 2.15 uur (exclusief acclimatisatietraining)
Dag 10 Samdo - Dharamsala
Vandaag staat de wandeling naar Dharamsala op de planning. Dit is het laatste kamp alvorens men de Larkya La pass over gaat. Met minimale inspanningen bereiken we 2 uur na de start Dharamsala. Wat voelde dit als een ontspannen wandeling! Na aankomst drinken we een overheerlijke Masala thee in de zon. De lucht is strakblauw en overal waar ik kijk zie ik yaks grazen. In tegenstelling tot de afgelopen nacht heeft dit kamp geen huisjes maar staan er een tiental containers naast elkaar opgesteld. De binnenwanden van de container zijn geïsoleerd en er ligt een groot matras dat aan vier mensen ruimte biedt.
Na de lunch besluit ik mezelf een kale berg op te sturen om mijn lichaam voor te bereiden op de Larkya La pass. Met een fles water en een loopstok klim ik 250 meter omhoog en luister ik een podcast op weer een waanzinnig uitzichtpunt.
Afstand: 6 km
Hoogtemeters: 610 meter
Duur: 2 uur (exclusief acclimatisatietraining)
Dag 11 Dharamsala - Larky La pass - Bimtang
Vandaag is de grote dag en gaan we de Larkya La pass over. Om 04:00 uur gaat de wekker. Buiten is het koud, de thermometer geeft -10 aan, brr. Dik aangekleed starten we met lopen in het donker. Het enige licht dat je ziet, is dat van de hoofdlampjes van andere lopers die het pad volgen.
Op deze hoogte is het zuurstofpercentage met 50% verminderd ten opzichte van het zeeniveau en ik voel dat mijn lichaam veel moeite heeft met de inspanning. Na 1 uur lopen en zo’n 250 meter klimmen merk ik dat ik mijzelf niet lekker voel. Ik voel mij slaperig en ben misselijk. Dit zijn de eerste symptomen van hoogteziekte. In overleg met de gids besluit ik hydratatiepoeder te nemen. Met veel moeite drink ik het water met daarin het opgeloste poeder op. Ook het stilstaan heeft mij goed gedaan en ik vervolg de klim omhoog. Gelukkig komt de zon op waardoor de temperatuur langzaam toeneemt.
Bij iedere bocht of heuveltop die we overlopen hoop ik de Nepalese vlaggen aan de horizon te zien wapperen. Na 4 uur lopen is het dan eindelijk zover en bereiken we de Larkya La pass (5135 meter). Als ik mij omdraai en mijn ogen het pad volgen langs de route die we vandaag hebben afgelegd word ik overmand door emoties. Wat heb ik afgelopen week zware momenten gekend. Wat een prachtige landschappen, lieve mensen, lekker eten en wat een rust. Dit is één van de mooiste tochten die ik heb gedaan. Ik voel mij trots en had deze ervaring voor geen goud willen missen!
Maar het avontuur is nog niet voorbij. Na het maken van foto’s als bewijs dat we de top hebben gehaald, eten en drinken we wat en beginnen we met dalen. Na ongeveer 2 uur lopen komen we aan bij een theahouse waar we gaan lunchen. Vervolgens is het nog 4,5 km lopen (600 meter dalen) voordat we het dorp Bintang bereiken, de volgende overnachtingsplek.
Niet veel later sta ik in een houten hutje onder de douche. Wat voelt het fijn om mijzelf na een week weer te kunnen wassen. Ik sta te genieten met een lach op mijn gezicht van oor tot oor. Opnieuw voel ik mij trots maar ben ik ook blij dat het voorbij is.
’s Avonds drinken we met een groep andere lopers een biertje om te vieren dat we de pass over zijn. Als ik in bed lig besef ik mij dat dit de laatste koude nacht zal zijn. Morgen dalen we opnieuw ruim 1000 meter. Na vannacht zal ik nooit meer met een muts in bed op moeten slapen omdat het anders te koud is (dat dacht ik op dat moment ja).
Afstand: 14 km
Hoogtemeters: 646 meter
Duur: 8 uur
Dag 12 Bimtang - Gowa
Het doel is behaald, de druk is eraf. Dat is aan alles te merken. We besluiten om ‘uit te slapen’ en pas om 08:00 uur te ontbijten. Op een relaxt tempo volgen we het pad naar beneden. Het landschap ziet er hier heel anders uit. Het bergachtig gebied veranderd in een bos waarbij opnieuw de blauw-witte rivier naast ons stroomt. Ik loop mijn eigen tempo en luister cabaret en podcasts. Om 13:00 uur komen we in Gowa aan. Er is hier internet, elektriciteit en een warme douche (wat een luxe). Ik neem een lange douche en lees alle berichtjes die de afgelopen dagen zijn binnengekomen. Hoelang zou het duren voordat ik dit weer als normaal ga beschouwen? Vast niet lang..
Na het douchen drink ik een Raksie (sterke Nepalese drank) met Dinish en één van zijn vrienden in de tuin. We luisteren Nepalese muziek en bestellen Nepalese hapjes. Wat ben ik aan het genieten!
Afstand: 14 km
Dalen: 1075 meter
Duur: 5 uur
Dag 13 Gowa - Dharapani - Besisahar - Pokhara
Na het ontbijt lopen we de laatste 11 km tot Dharapani. Niet veel later zitten we in hobbelende jeep die ons naar Besisahar brengt. Het gebied waar we doorheen rijden maakt deel uit van het Annapurna Circuit. Tijdens de rit waarbij we handen en voeten nodig hebben om niet door de auto gesmeten te worden kijk ik mijn ogen uit. We rijden door een indrukwekkende canyon waarin verschillende watervallen uitkomen. Aangekomen in Besisahar, lunchen we en pakken we een minibus die ons naar Pokhara brengt. Volledig gaar komen we om 22:00 uur in Pokhara aan. Het fantastische avontuur is voorbij.
Afstand: 11 km
Dalen: 552 meter
Duur: 2 uur
Welkom op mijn blog. Wat leuk dat je hier terecht bent gekomen! Ik ben Lisa, een actieve en enthousiaste dertiger die het liefst het hele jaar door op reis is. Reizen is voor mij de beste manier om nieuwe ervaringen op te doen en jezelf en anderen te leren kennen. In mijn blogs neem ik je mee in mijn reiservaringen en reisenthousiasme. Ik hoop dat mijn reizen je reiskriebels en de motivatie geven om zelf op een fantastisch avontuur te gaan. Let’s explore the world!